versió original | versió express | delicatessen | fotolog | twitter | vine | storify | youtube | mail

7 artículos encontrados

territoris dansa.07. Divadlo
territoris dansa.06 / bórrame mucho
territoris dansa.05 / Lalala human sex duo nº1
territoris dansa.04 / astragalus
territoris dansa. 03 / enter
territoris dansa.02 / infected
territoris dansa. 01

sincomentarios.net/express


...

Y pese a todo... Y pese a ello, me niego a comportarme de una determinada manera que "resulte", por el mero hecho de resultar apropiada, de resultar a secas... a respetar cierta forma de conveniencia "social" dada por supuesta, correcta y cierta, "resultona" y conveniente en la que no creo... Obrar pensando en qué puedo recibir a cambio, lo que puedo conseguir con ello... Esas putas pautas y comportamientos y palabras y silencios y actos reflejos aceptados y aceptables socialmente que parece deban decirse o callarse o seguirse o yo qué coño sé, como si fuese un metalenguaje comprensible para los demás, por todos, que se da por sobrentendido, "como debe ser", "lo que funciona"...

Lo adecuado, conveniente, correcto y bien, aunque todo se sobreentienda y mal... ortopédicas fórmulas que resultan, matemáticamente -demostrable y demostrado- fácilmente falseables, a las que puedes apuntarte y no tener que ejercer, el esfuerzo de ser...

Eso es hipocresía y todos lo somos... hipócritas cuando no somos (cada uno).

Sé que resulta confuso, obtuso, disperso y difuso lo que he escribo... Quizás no sea ésta la mejor forma de aproximarme a lo que quiero decir, pero es la única manera para expresarlo (que tengo). Al fin y al cabo actuar intentando hacerse comprensible es traicionarse.

[Y esta puta manía mía de hablar con terceras ]

...
enlace permanente 19 Mar 2006 por Alfred



Te dieron alguna educación... Ya laica (por aquel entonces) pero con cierta fe (aún).

Te enseñaron a ser "bueno" sin esperar nada a cambio, respetar a los demás y a ti mismo... No mentir... Honestidad... Ayudar a quien lo necesita, no dar tu brazo a torcer... Sinceridad... Insistir y persistir... Perseguir aquello que quieres, creer con los ojos cerrados en quien quieres...

(Una cuestión de delicadeza... Rimbaud perdió la vida por ello -y devino traficante de esclavos-... También dejó de escribir a tiempo)

No te aseguraron que de hacer eso recibieses lo mismo, es más, también te enseñaron que no, que no debía ser así... que de esa manera no tenía sentido... Tampoco te lo aseguraron ni creo fuera conveniente que lo hicieran, en el sentido de intentar ser así, por ejemplo uno mismo independientemente de los demás, aunque todo lo demás se opusiese a ello y te empujara a ser uno más.

No hubiese estado de más que nos avisaran también, que de hacer todo lo contrario posiblemente recogieras, recogerías muchos más frutos de los esperables... Mundo sádico en el que algunos aprenden bien pronto... A comportarse "rentablemente" y de forma eficaz, muy muy deficiente... Pero pasas curso de esa manera.

Y luego nos quejamos de "los otros"

Sólo valoramos lo que compramos, pagamos, intercambiamos, recibimos a cambio... Mierda y más mierda... Especulación... Todo es puta economía en cualquier ámbito, un comercio injusto, un mercadeo con las balanzas falseadas: perderás a la larga si entras en ese juego... Pero preferimos y nos movemos por esa inmediatez de las rápidas ganancias con el mínimo esfuerzo y riesgo... Pan para hoy que mañana dios dirá... no hay sacrificio ni esfuerzo, tan sólo "comodidad", truque y conveniencia. Todo mentiras... Una vida instantanea, Sopinstant y descafeinada, háztelo tu mismo (y nadie más).

Mundo sádico, tonto... y masoquistas... Luego te dan mierda y no sólo te conformas... pides más mierda, es lo que esperas, lo que crees merecer... Lo que visto lo que hay que ver das, porqué es lo que esperan... Y lo triste es que... ¡Funciona!... ¡Dígaselo a su vecina!

...

Algunos tardamos más en aprender ciertas cosas, simples y sencillas como retirar la mano cuando te quemas o no persistir en viejos y conocidos errores...

¿Errores?... ¿Cómo puede ser un error aquello en lo que uno cree, independientemente de la verdad que contenga, lo que duela, cueste, engañado que esté, o de cómo resulte?... Para mi eso no es un error, o en todo caso no tiene que ver con uno mismo, aunque puedo estar equivocado... Seguro me he equivocado, estoy seguro demasiadas veces...

Seré necio pues, y persistiré en mis errores... ¿Acaso voy a -poder- cambiar ahora?... Según Blake llegaré a sabio... Yo en cambio solo quiero hacerlo alguna puta vez a la hora, no tan tarde, demasiado pronto... o como siempre en el lugar adecuado pero en el momento inoportuno.

Será el derecho a contradecirse, que reivindicaba Baudelaire, y no estar equivocado en ninguno de ambos casos... que me digo yo, para no llevarme la contraria...

Pues nada me incomoda más que que me den la razón, sin explicármelo antes.

...
enlace permanente 16 Mar 2006 por Alfred



De oídas oídas... Llegan buenas noticias, al menos para un par de conocidos... Los maravillosos fumetas, pollosos y pirados de los Freak Brothers van a saltar, ¡hop! del cómic a la pantalla grande...

Animación de la llamada stop motion... O sea garantía de un trabajo minucioso, exhaustivo (y que te cagas), y más si resulta que algunos de los componentes del equipo de animación fueron los quehacedores -¿existe eso?- de las deliciosas películas de Wallace & Gromit -pues me lo invento-...

El director es Dave Borthwick, autor de la película The Secrets Adventures of Tom Thumb, a la cual dedicó varios años de su vida, de esas personas perfeccionistas hasta la obsesión, obsesivas hasta la perfección, que persiguen y persiguen... hasta conseguir maravillarnos (a unos pocos, aunque eso qué importa)... Benditos sean.




¿Voces a cargo de Peter Fonda, Dennis Hopper y Jack Nicholson?... ¿Porqué no Iggy Pop?... ¿Harvey Keitel o Woody Harrelson haciendo de Fat Freddy?...

El gamberro de Gilbert Shelton -¡cierra la puerta que hay corriente!-, ejerciendo de director artístico de la propuesta, ha dado el visto bueno a la producción y parece estar más que satisfecho con el resultado, hasta ahora... Y hasta ahora poco más sabemos, un par de vistas previas y ya.

Ya tardan.

Gilbert Shelton
enlace permanente 13 Mar 2006 por Alfred



Tengo trenta y cinco... Desde el día que me nacieron... Gran parte del tiempo posterior he restado -y resto y sigo- en silencio manifestando así mi desaprobación con este hecho. No obstante resulta más fácil dejarse vivir que oponerse de forma irremediable y activa a algo que ya no tiene remedio... En fin... Ya puestos... ¿Porqué no seguir?

Tengo trenta y cinco... Perfectamente podría tener 31... 18 o 25, o unos meses desde que te conozco (me siento mejor persona)... O unos pocos menos, de empezar a contar en cualquier otro momento... Por ejemplo en cualquiera de aquellos en que uno desearía volver a nacer, ser otro, retornar, o simplemente hacer borrón y cuenta nueva, contar de cero, empezar algo, otra vez, de nuevo... siendo (todo) diferente, o más tu, o todo lo demás de otra manera... o yo qué coño sé!...

Que no... no digas que eso es absurdo... Más absurdo me parece tener 35, sólo 35... o sólo 65 o 25... o estar muerto, nada tan absurdo.

[ Ahora mismo me quedo donde estoy ]

Dicen, y creo estar de acuerdo, no debes regresar a los lugares en los que has sido feliz... Probablemente por eso, no quiero jugar ahora a canicas con la bata rota y pantalones cortos ni tampoco regresar a cuando fuimos (tan, ¿seguro?) felices, ni volver a ese bar o pasear por según qué otros barrios (sino es para pillar)... Volvería al primer día de instituto o de universidad, al día en que dejé de estar dejándolo o al instante en que me has empezado a gustar.

Cioran quería desaparecer o ser un caído más en alguna lejana y "perdida" revolución, como Ambroise Bierce consiguió... Yo no pretendo ser ningún heroe... Si ya resulta heróico ser, con ti mismo y lo que quieres...

[ Consecuente ]



Querer algo ya es mucho... Querer a alguien demasiado... Que te quieran lo es todo... Todo lo puedes entonces, porqué entonces todo tiene sentido.

El infinito al alcance de los perros lo llamaba Ciorán... Los perros ladrando a la luna... Lautreamont... que también tienen sed de eternidad... No hace falta ir tan lejos sino acercarse más, tan lejos tan cerca... Ser nada especial sino más sencillo, nada complicado sino simple, simplemente abrirse en canal (y emitir en abierto)... Lo más profundo es la piel, nos equivocamos de víscera cuando hablamos, según de que hablamos...

[ No tienes porqué ser diferente, para mi eres especial como eres ]

Es paciencia, también fe. Cierta tolerancia contigo, en el otro... en el futuro que podamos tener, a partir de cada momento. Porqué ningún momento debería ser decisivo y todos, incluso los malos, necesarios. Darse todas las oportunidades que hagan falta, estar dispuesto a todo, permitirte ser escogido y elegir, dejarse hacer y llevar...

Precisamente igual es eso lo que quiero decir... A saber...

[ El resto del texto es demasiado personal para que lo lea cualquiera (que no sea a quien va escrito)... disculpen... Esto acabaría pareciendo un blog ]
enlace permanente 11 Mar 2006 por Alfred



- ¿Cómo ha ido?...
...

- ¿Eh?
- Que cómo ha ido... El médico digo... ¿No tenías que ir hoy a buscar los resultados?
...

- Uh... Ah sí... Pueees...
...

- ¿Què?... ¡Venga cuenta!... Me estoy poniendo nerviosa...
- Pues veras... Emmm... No sé... Algo muy raro... Emmm... Nada... No ha salido nada...
- Bien bien... ¿Y que tiene eso de raro?...
...

- Pueeees... Que no ha salido nada digo... O sea... Nada... Ni bueno ni malo, ¿entiendes?... Nada de nada...
- ¿Nada de nada?... ¿Quieres decir que las pruebas han salido mal?, ¿qué tienes que repetirlas? o...
- ¡No no!... Queee... No hay nada ahí, en los resultados, vamos... Radiografías, electro, analíticas... Nada... No hay marcadores por ningún lado, no tengo pulso... No hay nada en el pecho... ¿Entiendes Teresa?...
- ... Pe... Peroooo... Eso es imposible... ¿Cómo no vas a tener pulso?, o o... Nada en el pecho, en la sangre... No se habrán equivocado o, o...
- No no... Se han asegurado bien... Repetimos las pruebas y... Todo igual...
...

- Y... ¿y eso qué significa?... ¿Cómo puede ser eso... vivir alguien así?.. No es muy normal que digamos...
...



- Aunque la verdad... Ahora que lo pienso... Tu padre...
- ¡Oye!... Con mi padre no te metas, ¿eh?... Porque tu madre...
-¡Desalmado!... ¡Pero a quien se lo ocurre no tener corazón!...
- Pues bueno, pues vale, pues me alegro... Seguro queeee...
- ¿Cómo dices?...
- Nah... nada... Yo ya me entiendo...
- Te entiendes, te entiendes... ¡Anda ya!
- ...


- Tomáaas...
- ...
- Diiiime Tereeeesa...
- ...
- Y... y aunque... aunque no tengas corazón... El pecho vacío... Aunque no tengas sangre en las venas... Tu... Bueno... Eso... queeee... ¿Tu me quieres igual?...
- ¡Pues claro!... Yo te quiero con el estómago tonta... Con el sexo y la cabeza...
- ...

(- Pues menos mal que no has salido a tu padre...)
enlace permanente 08 Mar 2006 por Alfred








Es conveniente ser crítico sin interrupción... Para denunciar aquello que no funciona, lo que podría funcionar de otra manera (por ejemplo bien) o aquello que podría funcionar (y tan siquiera se intenta hacer)...

... Siempre y cuando reconozcamos el trabajo de aquellos que -al menos- intentan, la labor de todo aquello que sí, que sí que funciona...

ANIMAC, la Mostra Internacional de Cinema d'Animació de Lleida va camino de su décima edición, y camina ya con paso seguro deviniendo cita ineludible y referente internacional en el campo de la animación. Los organizadores (una salutació Isabel, Alfred) las instituciones y sobretodo el público, se vuelcan como cada año en el...

Y funciona... funciona muy bien.

[Hoy, como siempre, la faceta más experimental del festival en el Cafè del Teatre... Y allí estaremos]
enlace permanente 04 Mar 2006 por Alfred



Que resultas, y resulta ser...

Sin expectativas solo puede llegar... llegarte quien no esperas... No esperabas nada... Sin ilusión fuerza ni ganas, ni... bah...

No tienes tiempo y estás cansado... Del trabajo de tu vida de la música del vecino de levantarte de todo, en general (y de ti en particular)... ¿Qué, o quién coño va a poder sacarte de ahí?... Y de hacerlo... ¿Dónde cojones vas a llegar tu, eh?... No estoy preparado para nada... No sé (de) las cosas sencillas... Fu... y me da igual... No me importa ser un completo desastre para una vida útil y convencional. Ni me vanaglorio (bastantes disgustos me traigo ya) ni pretendo lo contrario (eso sí que no).

Ya no te permitías (poder) llegar a tener... Fe... Ilusión por algo, alguien, que te ilusione y descoloque... Esperanza... Que tiembles como virgen en una casa de putas... Como si fuera la primera vez y ¡cóño!, te digas... Es diferente y esto no me había pasado nunca y te gusta y te disgusta a la vez, por no saber como responder... Te incomoda y desconcierta por muy a gusto que estés... y lo estás y te gusta (aunque duela y mucho, a ratos... Supongo debe ser así, o probablemente es inevitable que así sea)...



No es como la primera vez... Porqué eres tu quien resulta ser otra cosa... Porque lo que encuentras es diferente, de todo cuanto habías conocido. Te sorprendes a ti mismo.. Mejor al contrario: tu mismo te ves sorprendido... ante las cosas que te están pasando y de... toc toc, quien ha venido (y hondo se ha quedado).

[Siempre buscando los jodidos referentes... en tu pasado... al lado... referencias para poder explicarte y saber actuar de una forma comprensible.. Que te entiendas, sí... Pero saberte hacer comprender... sobretodo]

Cada paso es inesperado... Sin rutinas ni camino... No tener guías... No saber lo que vendrá ni al más mínimo movimiento... Todo son detalles, cualquier cosa constantemente una excepción... Ser espontaneo quizás parezca gracioso.. En todo caso es bastante inquietante y cercano a la locura... Y la locura es hermosa sólo cuando es compartida, la noche no es hermosa si estoy sólo...

Es algo que te puede paralizar por completo... Te "destarotas" por completo... No sé si es correcta la expresión en castellano... inventar otra si ésta no existe, para decir lo mismo... luego me lo explicáis... Porqué yo no lo entiendo...

No entiendo como puedo sentirme y poder ser tan idiota (y que no me importe una mierda)... Llevar todo un día un pantalón (ejem, sumamente) roto sin enterarme, olvidarme de comer dos días, de dormir tres hasta que me caigo en la sopa (picante) de pollo con champiñones... Que tenga miedo... De lo que pueda no venir o no sepa hacer llegar... Que te vayas o te alejes, como en aquellos momentos en que crees estoy en cualquier otro lugar (y quizás más contigo que nunca)... Que por momentos no sea capaz más que de esbozar una sonrisa estúpida de algo parecido a una satisfacción absoluta, sea un satélite -eo eo tierra... aquí tierra- en la luna de Valencia... Eso no lo conocía yo, pues no, nanai... Muy raro todo, sí... Muy todo todo (como debe ser).

Confías absolutamente en alguien... Pero es la desconfianza en ti mismo, la inseguridad ante el otro... La incerteza... Necesitas alguna certeza que calme esa ansiedad que te produce... ¿Lo conocido, a quién sabes (y te espanta saber demasiado, que te desnude y te haga temblar de lo mucho que es capaz de verte)?

[No hay nadie hecho el uno para el otro... ni siquiera yo me soporto... Pero seguro algo parecido, o por lo menos os aseguro, por ahí van los tiros (y pueden disparar, que no me aparto)]

A veces resulta que resulta... y ese es el problema... Que todo vaya bien (y el temor a no saber hacerlo), contra lo que cabría esperar, contra lo que no esperabas... Contra todo.

[Porqué voy a ir contra todo por ti, contigo dónde sea... Lo que haga falta (que dice mi amigo Josan)]

Para ti
Por todo lo que nos une
Contra todo lo que nos separa
(sea lo que sea que no sé, y maldito sea)

15.687.458 besos
enlace permanente 28 Feb 2006 por Alfred



Cuando no sepas qué (coño) te está preguntando ahora el Windows XP Professional éste... no sé qué (ostias) del kernel... omitir, reintentar... cancelar algo por ejemplo (de lo cual no tienes puta idea), escogerás la opción (más) inadecuada, nociva, perniciosa... Cosa que no quiere decir que en la siguiente ocasión, a la próxima pregunta, debas responder escogiendo una opción diferente, sino todo lo contrario (o peor).

Formatear es el primer recurso y solución que te plantean "los informáticos"... De probar cualquier otra solución... Acabarán formateando igualmente (y pagarás más horas de mano de obra)... Así que... Si quieres aprender informática tu primera misión consiste en... saber borrarlo todo (pero bien) de un (buen) principio (es así -no lo he inventado yo-).

Siempre encuentras la causa y la solución, el fallo y el error... una vez ya has formateado.

La cola del proveedor de servicios de internet que acabas de abandonar es el que avanza (y descarga) más rápido, por ejemplo que la del que acabas de contratar (además aquel ahora dobla la velocidad, y de oferta una cámara digital, y tal...).

El servicio técnico de tu proveedor nunca contesta... En cambio el vendedor no para de llamar a tu puerta... Tal vez debieran reorganizar la empresa... Vamos digo yo...



Windows detecta el nuevo hardware, el panel de descontrol está sin exclamaciones, el driver se ha instalado correctamente, el controlador anterior también, y si hace falta también lo actualizas y bien... Señorita... Emmm... Póngame dos kilos de PC... con sonido si puede ser por favor...

El toner, el cartucho y la tinta de la impresora se acaban cuando más perentorio resulta presentar un informe. La red no está disponible. El correo no funciona. El PC no reconoce el clip usb. La grabadora no existe. La disquetera no va. Tu documento está completamente incomunicado (y tu a punto de ser despedido)... Tranquilidad... Eres un tipo de recursos... Le dices al jefe que venga... que mire... mire usté señor jefe al monitor... Entonces éste se apaga... el PC... no el jefe (que esos van a pilas).

Epílogo: Como (bien) dice I, el usuario retrasado no entiende de codecs, drivers (y por supuesto no sabe inglés)... El usuario avanzado en cambio es aquel que tiene los suficientes recursos, lease: el teléfono de un amigo informático a mano (retrasado como yo, con los mismo problemas -y sin solución-).
enlace permanente 24 Feb 2006 por Alfred



siguientes   anteriores

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106

Avís legal versió express (+18)

Creative Commons License

Top